Sema PERK
Bir nedâmet ateşi düştü yüreğime geçmişten,
Rahmeti sonsuz bir Rabbin merhamet kapısıdır yüreğimi teskin eden,
Yandım en derinden, inleyen yürekler hatırına rahmet dilendim.
Bağışla beni!
Duyulmaz ağıtlar, yükselir arzdan semaya feryatlar.
Bakınca önüme yüreğime korku dolar, ümitsizlik sarar beynimi, gözlerim ufka dalar.
Sonra bir nasuh tevbe müjdesi gelir katından, iman edenin affedileceğine dair…
Ümitsizlik yerini ümide bırakır, feryatlar sessiz nedâmetin gözyaşlarına döner,
Ve secdede bulurum kendimi çaresiz.
Secdenin sırrına eren başlar hatırına, Sana geldim,
Bağışla beni!
Şimdi yürümeye başlamadan, gönlümde yol almak zorundayım.
Sana varmadan, Sen’in olmadan nasıl aşılır yollarım?
Yok bende Sen’den başka hakikât!
Bu halimle ne yapabilirsem o kadarım…
Artık elin uzansa ruhuma, söküp atsa gayrıya ait ne varsa
Sana tutkunum, tevbe kapında eridim,
Bağışla beni!
Kalmadı dayanağım Sen’den başka,
Düştü gönlüm bu aşka, işte alnım ayaklarımda,
Ey sevdiklerini secdelerle yükselten;
Bağışla beni!
Nice mahbup, gönül ister; ama gönül Sen’i ister,yok dahası.
Hûb eyle kalbimi aşkınla, olmasın fazlası.
Lütfundan bir nebze ikram eyle, ruhum doysun Sen’inle,
Bırakma günahlarımı o çetin güne,
Gizli ve âşikâr günahlarımdan af diliyorum.
Sinelerdekini de bilen, sinemi tertemiz kıl,
Ey temizlerin de, günahkârların da Rabbi,
Bağışla beni!..
